സൽക്കാരം

ചായസൽക്കാരമല്ല വേണ്ടൂ സഖീ
ചായപ്പൊടിയോ മധുരമോ ആകാതെ
വാക്കായി നമ്മിലലിഞ്ഞിറങ്ങട്ടെ
പോയകാലത്തിൻ കണ്ണീരൊഴുക്കുകൾ

നിൽക്കുന്നു വീണ്ടും വാഗ്ബന്ധമില്ലാതെ
വിസ്മയം പോലെയീ നിമിഷം വിടർന്നിട്ടും
അകലങ്ങളിൽ നട്ട വന്മരങ്ങളായി നാം
അടിവേരുകളാൽ പുണർന്നുകൊണ്ടിങ്ങനെ

ഇണതെറ്റിയുള്ളിൽ നിലച്ചയാ വാക്കുകൾ
അണപൊട്ടിയീ മഴയ്ക്കൊപ്പമൊഴുകട്ടെ
നാമൊന്നിക്കുമനഘനിമിഷങ്ങളിൽ
വാക്കിൻ ഘടികാരം നിലച്ചു പോകാമോ!

ഓരോ മുളന്തണ്ടിലും ശ്രുതിയുണ്ടതിൽ
ചുണ്ടു ചേർക്കും മാന്ത്രികനൊരാൾ
തുടിയുണർത്തുവാനോരോ കാലങ്ങളിൽ,
കൈപിടിച്ചിറങ്ങുമൊരു പാട്ടിൻ വസന്തം

വാക്കിന്റെ ചില്ലയിൽ കൂടുംകെട്ടും കിളി
കൊക്കുവിടർത്തുന്നിതെന്നുള്ളിൽ
പാടുവാനില്ലിനി വിരഹരാമായണക്കഥ
പാടുവാൻ നിന്നെക്കുറിച്ചു മാത്രം

നീയെന്റെയാത്മാവിൻ നിഴലായിരുന്നു
നീയെന്റെ വാക്കിന്റെ തണലായിരുന്നു
നീയെന്റെ മഷിയുടെ തണുവായിരുന്നു
നീയെന്റെയെന്റേതു മാത്രമായിരുന്നു...

ചായസൽക്കാരമല്ല വേണ്ടൂ സഖീ
ചായങ്ങളാകുക വർണ്ണസ്വപ്നത്തിന്റെ,
ചിറകുവിടർത്തിയുയരുന്ന വാക്കിന്റെ
ചാരത്തണയുക, നാദനൂപുരമാകുക!